SOEUR PAOLA
ZUSTER IN BAKOUMA
"Je hebt toch geen spijt?"
"Ik sta honderd procent achter mijn vertrek…ik heb er maanden over nagedacht. Maar ik zit nog steeds gevangen tussen eed en verlangen."
"Een eed dient permanent te zijn, verlangen is van voorbijgaande aard, trek je daar aan op. Dat doe ik ook."
​
"We zullen elkaar nooit meer zien om onze belofte niet te breken... weet dat ik elke dag hunker om bij jou te zijn...weet dat ik van je hou op die bijzondere manier, gesterkt door het feit dat ook jij je roeping durft verdedigen tegenover de onoverwinnelijke liefde,…"
​
Stilte
"Dag mijn lieve Fernand…"
Zuster Paola verbreekt de lijn.
​
'S ochtends vroeg zijn de drie meisjes enthousiast aan het kuisen. Als alle ongedierte, rode aarde en andere vuiligheid verwijderd is, vullen ze watertonnen bij met grote zware schalen die ze sierlijk op hun hoofd dragen.
​
De meisjes worden bijgestaan door drie jongens, gehuisvest in een klein huisje van de nonnen.
De drie jongens, drie meisjes en drie zusters vormen samen het mooie kwadraat van de heilige drievuldigheid.
Paula werd geboren in Honduras, studeerde in El Salvador en vertrok op jonge leeftijd voor de eerste keer op missie naar Afrika waar ze 27 jaar geleden samen met drie andere zusters een parochie stichtte in Bakouma.
Ze werd verliefd op een abbé maar beiden kozen voor hun Eerdere en Enige Liefde.
Al die tijd hielden abbé Fernand en zuster Paula zich aan hun woord:
ze zagen elkaar nooit meer.
Het enige overlevende contact
tussen beide geestelijken,
is telefonisch.
"Soeur Paola, ik zou willen dat jij de nieuwe gerante wordt van het ziekenhuis van Bakouma".
​
Zijn stem onthult een vergiftigd geschenk.
Paola slikt opvallend.
​
"Het ziekenhuis heeft terug een harde leiding nodig, wil jij die taak vervullen?"
"Liever niet", bekent de zuster terwijl de lach op haar gezicht groen kleurt.
"Ik heb geen andere keuze", dringt hij aan.
"Heb ik de keuze?", vraagt de non ironisch.
"Je kan weigeren... maar denk aan de bevolking."
​
Paola's geweten heeft het geweten.
​
"Nu laat je me geen andere keuze!", kaatst ze terug.
"Had ik een keuze keuze?", repliceert de man.
"Niet als je aan de bevolking denkt."
​
Paola accepteert
niet overtuigd.